In herinnering


IN MEMORIAM | Ger Achterberg

ger_achterbergth_Candle-new

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Iedereen herinnert zich Ger Achterberg als een uitermate betrokken, gedreven en enthousiaste, maar bescheiden persoon. Een echte persoonlijkheid. Hij was er voor zijn vrouw Janny en de kinderen, voor zijn familie, voor de vele vrienden maar ook voor heel veel mensen in zijn omgeving. Ger was er voor mensen, in mooie maar zeker ook in moeilijke tijden. Voor velen heeft hij onvoorstelbaar veel betekend.
Ger stond ook voor zijn werk, zijn Boerenbond. Altijd had hij aandacht voor zijn collega’s en de leden van de coöperatie. Hij was er bij ingewikkelde overnames maar ook als er op een zon- of feestdag problemen waren bij het tankstation.

Ger was zeer betrokken bij onze samenleving. Zijn talenten zette hij in om dingen te bereiken. In het bijzonder denken we natuurlijk aan alles wat hij voor onze kerk heeft gedaan. We herinneren ons Ger ook als iemand die enorm genoot van leuke en gezellige dingen. Met Janny, de kinderen en vrienden Carnaval vieren. Ger was erbij, niet op de voorgrond, maar door zijn rijzige gestalte, zijn aanstekelijke lach en zijn pretogen, toch duidelijk aanwezig. Zeker in het jaar dat hij met Carnaval nog een keer met zijn Janny mocht trouwen en ze samen het boerenbruidspaar vormden.

We herinneren ons Ger ook als iemand, die genoot van mooie dingen. Mooie antieke koperen en tinnen voorwerpen. Mooie pennen en horloges. Mooie oude kleine atlasjes. Hij deed niets liever dan snuffelen op rommelmarkten en antiekbeurzen. Met name in Maastricht liep hij graag eindeloos rond. Ger hield van oude dingen en had een groot historisch besef.

Dat was, denk ik, ook de reden dat hij, toen hij als penningmeester van het kerkbestuur zag dat het onderhoud van de St. Willibrorduskerk onbetaalbaar werd, het initiatief nam tot het oprichten van de Stichting Behoud St. Willibrorduskerk Deurne. Als generaties lang, in economisch veel mindere tijden, mensen de kerk hebben kunnen bouwen, moeten wij in deze rijke tijd toch in staat zijn het goed in stand te houden. Ger vocht hiervoor. Hij sleurde overal subsidies weg, zat het Bisdom en het Gemeentebestuur achter de vodden en richtte de vriendenclub op. Tijdens de kerst ging hij, als een ware apostel, alle missen af om te pleiten voor de kerk en de mensen te vragen om steun. Hij coördineerde de eerste restauratiefase. Niets was hem te veel. Bij de optredens die we in de kerk verzorgden, was hij de eerste die met stoelen aan het sjouwen was en deed hij op het einde van de avond de deur op slot. Ger was er, ondanks zijn vaak pijnlijke rug, ondanks de problemen met zijn gehoor.

Ook toen zijn ziekte hem belemmerde om nog actief aanwezig te zijn had hij immer belangstelling voor deze kerk. Niks ontging hem, hij had overal aandacht voor. Gelukkig heeft hij nog de afronding van de tweede fase mee kunnen maken en heeft hij de kerk daarna nog kunnen bezoeken.

Ger had belangstelling voor de historie van de kerk. Hij had historisch besef. En ik denk dat dat maakte, dat hij leefde zoals hij was. Want in de geschiedenis geplaatst zijn wij maar klein. Daarom trad hij niet op de voorgrond, gaf hij meer dan hij nam, was hij bescheiden. En dat maakte hem tot een bijzonder en innemend mens. Een man waar je om gaf.

Ger, bedankt om wie je was. Het was een voorrecht om je te kennen en met je te mogen samenwerken. Voor ons blijf je aanwezig in onze, in jouw St. Willibrorduskerk.

Dit “In Memoriam” is tijdens de uitvaart van Ger op 6 april 2005 namens de Stichting Behoud St.Willibrorduskerk Deurne uitgesproken door Michiel Dankers.


IN MEMORIAM | Martien van den Broek

th_Candle-new

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na het uitstekende voorwerk van Bart van Driel nam in 2005 Martien vanuit de Stichting Behoud St.Willibrorduskerk de restauratiebegeleiding van het kerkgebouw over.

Het exterieur was gereed en het meeste binnenwerk was ook gerealiseerd. Een belangrijke klus wachtte nog, de restauratie van het monumentale Smitsorgel. Als praktisch ingesteld bouwkundige ging hij voortvarend aan de slag. Op vindingrijke wijze wist hij het enorme instrument met behulp van het orgelbedrijf te demonteren. Ingenieus takelwerk bewees daarbij goede diensten. Toen de vloer van het orgelbalkon vrij was moesten de nodige versterkingen worden aangebracht. Martien wist op goedkope wijze met gulle materiaalsponsoren en een aantal vrijwilligers een prachtige basis voor het gerenoveerde orgel te creëren. Het resultaat mag er zijn.

Ook de sacristie, nu Roeskamer, en de voormalige dagkapel, nu Jacobskamer, kregen onder zijn toezicht een totaal nieuw aanzien. Met medebestuurslid Herman Smit vormde Martien een sterk bouw duo. Pastoor Paul Janssen was daarbij op de achtergrond het gewenste aanspreekpunt. Martiens ziekte belemmerde hem de laatste jaren binnen de stichting actief te zijn , maar de belangstelling voor ‘zijn’ kerk bleef bestaan. De stichting is Martien voor zijn inzet, creativiteit, deskundigheid en warme omgangsvormen heel veel dank verschuldigd. Mede door hem verkeert de kerk in goede staat.


IN MEMORIAM | Bart van Driel

bart_van_drielth_Candle-new

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bart werd geboren op 24 juli 1946 in Vlierden, als zoon van “Meester” van Driel. Na zijn studie trouwde hij met Hennie Lichteveld. Zij gingen in Deurne wonen. Zijn hele carrière was hij intensief met BOUWEN bezig. Hij werkte een groot aantal jaren in Venray en daarna voor enkele grote bedrijven in Nederland en in het buitenland.

Toen hij 55 jaar was besloot hij zijn eigen Bouwadviesbureau V3L te beginnen. Door zijn creatief denken en handelen, zijn wijze van werken en zijn omgang met mensen bouwde hij een grote kring van vrienden op. Het bezoek aan het onderwijsproject van zijn dochter Katja in Zuid Afrika begin 2007 was voor hem een hoogtepunt. De steun die hij zijn dochter kon geven gaf hem veel voldoening.

Zijn muzikale aspiraties kon Bart kwijt bij Brabants Bont, nu Pink Panthers geheten. Vanaf het eerste uur, nu zo’n 25 jaar geleden, was hij daarbij betrokken, de laatste jaren als musicerend en motiverend voorzitter, met milde, maar duidelijk sturende en leidende adviezen. Als muzikant begonnen op de grote trom maakte hij zich als zeer trouw lid het spelen op de sopraansaxofoon eigen. Zijn partij zal dit vrolijke en gezellige muziekgezelschap node gaan missen.

Een aantal jaren geleden begon Bart op eigen initiatief met beeldhouwen maar omdat hij door professionele en technische aanwijzingen zijn beelden wilde vervolmaken sloot Bart zich aan bij de beeldhouwgroep Lux et Terra van Lucien van der Eerden in de Lieropse bossen. Daar en thuis vervaardigde Bart een groot aantal fraaie beelden.

In 2003 trad Bart toe tot het bestuur van de Stichting Behoud St. Willibrorduskerk Deurne. Omdat hij wat meer vrije tijd kreeg ging hij zich inzetten voor onze waardevolle St. Willibrorduskerk. De tweede en derde restauratiefase werden onder zijn supervisie vanuit de stichting gerealiseerd, waardoor dit monumentale gebouw nu volledig aan de maat is. Bij de inrichting van het kerkinterieur en de torenkamer, de toegankelijkheid van de gewelven, de oprichting van het Gilde kerkwacht, de totstandkoming van een fraaie folder, bij alles was Bart zeer actief betrokken. Zijn praktisch inzicht en creativiteit waren naast zijn bouwkundige kwaliteiten en energie voor stichting en kerkgebouw van onschatbare waarde.

Graag had Bart de restauratie van het Smitsorgel “De parel op de kroon” nog voltooid willen zien.
Helaas is hem dat niet gegund, al is hij tot het lichamelijk echt niet meer ging gemotiveerd bij de voorbereidingen van die restauratie betrokken gebleven.

Van zijn talrijke talenten zullen velen helaas geen gebruik meer kunnen maken. Op donderdag 1 november 2007 om 10.30 uur vond in “zijn” kerk de uitvaartdienst plaats met muzikale medewerking van de Pink Panthers. Daarna volgde de crematie in Berkendonk. Tijdens de kerkdienst werd een marmeren duif gepresenteerd waaraan Bart zijn laatste maanden hard had gewerkt maar die hij niet had kunnen voltooien. Zijn kunstcollega Chris Kortland had er de laatste hand aan gelegd.

Op 11 januari 2008 kreeg in een stijlvolle bijeenkomst met familie, vrienden en bekenden van Bart de duif een plaats in de Doopkapel onder de “hemel” van de oude preekstoel.